موسیقی عامه‌پسند مستقل و فرهنگ غالب؛ سوژه اجتماعی در مضامین آثار امیرحسین مقصودلو (تتلو) در دهه‌ی ۹۰

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی، دانشکده‌ی علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

2 دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه‌شناسی، دانشکده‌ی علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده

این مقاله به رابطۀ موسیقی عامه پسند مستقل و فرهنگ غالب می پردازد. امیرحسین مقصودلو، ملقب به
تتلو، خوانندۀ مشهور، مورد مطالعۀ این پژوهش است. این مقاله به مطالعۀ محتوای آثار تتلو به عنوان یک
خوانندۀ موسیقی عامه پسند در دهۀ 1390 شمسی می پردازد. سؤالی که در این تحقیق مطرح می شود این
است که آیا این محتوا بازتاب دهندۀ سوژۀ برآمده از دل سیاست های نئولیبرالی مورد مناقشۀ چند دهۀ
گذشته بین صاحب نظران است یا خیر. این پژوهش با روش تحلیل مضمون، ده اثر از این خواننده را که
از آن ها استقبال بیشتری شده است، بررسی می کند. نتیجۀ این بررسی، حوزه هایی را مشخص می کند که
بخشی از آن ها شامل مضمون هایی هستند که همسو با فرهنگ غالب و بخش دیگر، در تقابل با آن قرار
می گیرند. از دل چنین تطبیق و تقابلی سوژه ای سرگردان و آشفته برمی آید که هم مورد مذمت جامعه و
فرهنگ و ایدئولوژی غالب و هم مورد عتاب منتقدان آن ها واقع می شود

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Independent Popular Music and Dominant Culture; The Social Subject in the Themes of Amir Hossein Maghsoudloo’s (Tataloo) Works in 2020s

نویسندگان [English]

  • Ali Ragheb 1
  • Hassan Ighani 2
1 Ph.D. student of sociology, social science faculty, university of Thran, Tehran, Iran
2 Master's Student of sociology, social science faculty, university of Tehran, Tehran, Iran
چکیده [English]

 
 
This article discusses the relationship between Iranian independent popular music and dominant culture. It discusses how Amir Hossein Maqsoudloo, nicknamed Tataloo, as a famous Iranian artist in 2010s, describes subjectivities in his works and whether this description reflects a neoliberalist subjectivity or not. Since there are controversies among sociologists about whether neoliberal policies are detectable in Iranian socio-economic structures, we analyze the themes of Tataloo’s 10 most listened tracks, which reveal two distinct themes, one compromising the dominant culture and the other contradicting it. Results show that Tataloo himself and the subjectivities he represents are both turbulent and condemned and rebuked by society, the government, and its critics.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Popular Music
  • Dominant Culture
  • Neoliberalism
  • Dominant Ideology
  • AmirHossein Maqsoudloo
  • Tatality

مراجع

  1. آدورنو، تئودور و هورکهایمر، ماکس (۱۳۸۹). دیالکتیک روشنگری. ترجمۀ مراد فرهادپور و امید مهرگان. تهران: انتشارات گام نو.
  2. آدورنو، تئودور (۱۳۹۷). فتیشیسم در موسیقی و واپس‌روی شنیدن. ترجمۀ سارا اباذری. تهران: انتشارات ماهی.
  3. اباذری، یوسف (۱۴۰۰). بنیادگرایی بازار. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
  4. استوری، جان (۱۳۸۶). مطالعات فرهنگی دربارۀ فرهنگ عامه. ترجمۀ حسین پاینده. تهران: نشر آگه.
  5. کوثری، مسعود (۱۳۸۶). درآمدی بر موسیقی عامه‌پسند. تهران: انتشارات طرح آینده.
  6. عابدی جعفری، حسن، تسلیمی، محمدسعید، فقیهی، ابوالحسن و شیخ‌زاده، محمد (۱۳۹۰). تحلیل مضمون و شبکۀ مضامین: روشی ساده و کارآمد برای تبیین الگوهای موجود در داده‌های کیفی. نشریۀ مدیریت راهبردی، 5(2)، 151-198.
  7. لوکاچ، گئورگ (۱۳۹۴). نظریۀ رمان. ترجمۀ حسن مرتضوی. تهران: نشر قصه.
  8. بیچرانلو، عبدالله و محمدی نوسودی، سندوس (۱۴۰۰). از ستاره به سلبریتی؛ نقش رسانه‌های اجتماعی در تطور شهرت و هواداری تتلو. نشریۀ جامعه‌شناسی و ادبیات، 13(1)، 179-205.
  9. هاروی، دیوید (۱۳۹۱). تاریخ مختصر نئولیبرالیسم. ترجمۀ محمود عبدالله‌زاده. تهران: نشر اختران.
  10. وبر، ماکس (۱۳۹۵). روش‌شناسی علوم اجتماعی. ترجمۀ حسن چاوشیان. تهران: نشر مرکز.

 

  1. Abelmann, N., Park, S. J., & Hyunhee, K. (2009) College rank andneo-liberal subjectivity in South Korea: the burden of self-development. Inter-Asia Cultural Studies, 12, 229–247.
  2. Braun, V., & Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2), 77–101.
  3. Elliott, A. (2014). Concepts of the self (3rd). Cambridge: Polity.
  4. Foucault, M. (2008). The birth of biopolitics: lectures at the Collège de France, 1978-79. Basingstoke: Palgrave Macmillan.
  5. Gramsci, A. (1985). Selections from cultural writings. Ed. D. Forgacs and G. Nowell-Smith. Trans. W. Boelhower. London: Lawrence & Wishart.
  6. Hall, S. (1998). The Young Audience in J. Storey (ed.), Cultural Theory and Popular Culture, Hemel Hempstead: Prentice Hall, 61-7.
  7. Harvey, D. (1992). The condition of postmodernity; an inquiry into the origins of cultural changes. Cambridge: Blackwell.
  8. Lorenzini, D. (2018). Governmentality, subjectivity, and the neoliberal form of life. Journal for Cultural Research, 22(2), 154-166.
  9. McGuigan, J. (2016). Neoliberal culture. ‌Palgrave Macmillan.
  10. Michelle E. K., & Varpio, L. (2020). Thematic analysis of qualitative data: AMEE Guide No. 131, Medical Teacher, 42(8), 846-854.
  11. Radway, J. (1987). Reading the Romance. London: Verso.
  12. Reisman, D. (1990). Listening to popular music. in S. Frith and A. Goodwin (eds).
  13. Schwiter, K. (2013). Neoliberal subjectivity – difference, free choice and individualised responsibility in the life plans of young adults in Switzerland. Geographica Helvetica, 68(3), 153-159.
جامعه شناسی هنر و ادبیات
دوره 13، شماره 2
دوره سیزدهم، شماره دوم. پاییز و زمستان ۱۴۰۰
اسفند 1400
صفحه 269-294

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار