هدف از این پژوهش شناخت مؤلفه های نقاشی زنان در دهه های 1370 و 1380 است. بیشک، گشایش فضای هنری برای فعالیتِ زنان و افزایش شمار زنان نقاش میدانی برای شناسایی این فضا فراهم می آوَرد. در این پژوهش، از نظریة جیمز پل جی و روش تحلیل متن او استفاده شد. جامعة آماری شامل دَه زن نقاش معاصر است: پنج هنرمند از فعالان دهۀ 1370 و پنج هنرمند از دهۀ 1380. از هر هنرمند دَه اثر، بر اساس روش تحلیل متن، برگزیده و تحلیل شد. بر اساس داده ها و نتایج این پژوهش، آثارِ این نقاشان معاصر ایرانی تقریباً دارای مؤلفههای مشترکی است؛ این مؤلفهها از تجربیات همسان زنان هنرمند در جامعۀ ایرانی سرچشمه میگیرد.